سنت ماندگار بچه‌های فوتبالی کوچه دلشاد
تاریخ انتشار: ۷ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۷۱۰۳۹۹
همشهری آنلاین- بهاره خسروی : از بس شیشه شکشستند و توپ پاره کردند، دست آخر به زمین میلان تبعید شدند. زمین میلان مکان فعلی مجتمع ورزشی جیحون در پازل دهم شهر تهران است. زمانی این زمین میعادگاه همه فوتبالی‌های تهران بود و از دلش بزرگان زیادی به مستطیل سبز فوتبال معرفی شدند. «محمدعلی نارنجی»، دروازه‌بان سابق تیم راه‌آهن و ملی‌پوش تیم جوانان ایران یکی از همین بازیکنان زمین خاکی میلان بود که کلی کفش و لباس در این زمین خاکی پاره کرد تا به تیم‌ملی و مربیگری فوتبال رسید.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
خواندنی های تهران را اینجا بخوانید
قرار روزهای جمعه پارک لاله
بیش از دو دهه است که تیم فوتبال شاه گل‌های مرتضوی شکل گرفته و تقریباً هریک هفته در میان روزهای جمعه اعضای تیم دورهمی فوتبالی در پارک لاله دارند. «محمدعلی نارنجی»، بانی شکل‌گیری تیم فوتبال گل کوچک، می‌گوید: «از همان دوران کودکی و نوجوانی هزینه‌های تیم بر عهده خود اعضا بود. بچه‌ها کم سن و سال‌تر که بودند، با پول توجیبی‌شان لباس و توپ و سایر وسایل ورزشی را می‌خریدند و اگر کم و کسری بود بزرگ‌ترهای تیم کمک می‌کردند. امروز همه آن بچه‌ها بزرگ شده‌اند و صاحب عیال و خانواده و همراه فرزندانشان برای بازی می‌آیند. البته گاهی با همراهی اعضا زمین یا سالنی را اجاره می‌کنیم. اما با توجه به گرانی هزینه‌ها زمین، بوستان لاله رایگان است و این برای همه اعضا و حضور آن‌ها به‌صرفه است. »
به گفته نارنجی، سنگربان تیم راه‌آهن و ملی‌پوش فوتبال، همه‌چیز از روزهای کودکی و نوجوانی بچه‌های کوچه دلشاد شروع شد. او تعریف می‌کند: «فوتبال با دو تا آجر و یک توپ پلاستیکی شروع شد تا اینکه بزرگ‌تر شدم و فوتبال را به‌صورت حرفه‌ای دنبال کردم و عضو تیم‌ملی شدم، اما هرگز بچه‌محل‌هایم را فراموش نکردم. ورزش بهترین عامل پیشگیری از هر نوع آسیب اجتماعی است. تصمیم گرفتم برای انتقال دانش و همه چیزهایی که در فوتبال حرفه‌ای آموزش می‌بینیم، بازی فوتبال را با بچه‌محل‌ها کنار نگذارم. با این کار افراد بیشتری هم جذب ورزش می‌شدند. به همین بهانه، از کوچک‌ترین فرصت برای آموزش استفاده می‌کردم. »
بچه‌های تیم شاه‌گل‌های مرتضوی کنار هم سرد و گرم روزگار را چشیدند و درس زندگی و اخلاق را آموختند. مانند یک خانواده کنار یکدیگر هستند. در همین دورهمی فوتبالی اکثر اعضای تیم با همسران و فرزندانشان راهی بوستان لاله می‌شوند. آقایان فوتبال بازی و خانم‌ها پیاده‌روی می‌کنند. البته بازی‌ها یک هفته در میان است. یک هفته به حضور در کنار خانواده اختصاص دارد؛ البته برای افرادی که بدون همسرشان برای بازی می‌آیند.
کمک به کاهش آسیب‌های اجتماعی، کمک به افرادی که گرفتار اعتیاد شده‌اند، کمک به نیازمندان و در واقع به نحوی گره‌گشایی از مشکلات خانوادگی یکی از مهم‌ترین کارهایی است که اعضای تیم شاه‌گل‌های مرتضوی در کنار هم با ریش‌سفیدی آقای نارنجی انجام می‌دهند. او در این‌باره می‌گوید: «حفظ تحکیم بنیان خانواده برای همه اعضا مهم است، چراکه ریشه بسیاری از مشکلات و آسیب‌های اجتماعی نبود آرامش روانی است. ما در کنار هم کامل می‌شویم. به همین دلیل، باید خروجی هر جمعی نتیجه مثبت و زندگی‌بخش داشته باشد. ما مانند خانواده نسبت به یکدیگر احساس مسئولیت داریم و در غم و شادی یکدیگر شریکیم. »
آقای نارنجی از فراهم شدن فرصت بازی برای معتادان بهبودیافته در کنار سایر اعضای تیم می‌گوید: «جوان‌هایی در محله داشتیم که متأسفانه گرفتار اعتیاد یا مشکلات مالی و بیماری‌های سخت شدند. به اتفاق اعضا سعی کردیم در حد بضاعتمان کاری انجام دهیم. موفق هم بودیم. بودند کسانی که زندگی خانوادگی آن‌ها تا مرز نابودی هم پیش رفت، به واسطه ورزش و دورهمی صمیمانه ما نجات پیدا کردند و همه چیز ختم به خیر شد.»
«حمیدرضا شگفت»، از دیگر اعضای قدیمی تیم شاه گل‌های مرتضوی است که با یادی از کوچه دلشاد بازی‌های فوتبال و شیشه شکستن‌ها می‌گوید: «کوچه اکبری کوچه‌ای بلند با کلی پس‌کوچه است. تقریباً از اواسط دهه ۵۰ بود که بازی‌های ما شروع شد. آن زمان ما ساکن کوچه مدنی از فرعی‌های کوچه دلشاد بودیم. یاد بچه‌های قدیمی بخیر! بسیاری از هم‌بازی‌های ما از جمله «غلامرضا اکبری» در زمان جنگ شهید شدند. »
یک عده به خارج از کشور مهاجرت کردند. امروز همه ما در یک محله زندگی نمی‌کنیم، اما به عشق یکدیگر و تازه کردن دیدارها صبح‌های جمعه را خالی می‌گذاریم. »
شگفت به مدیریت موفق نارنجی در اداره و جمع کردن تیم اشاره می‌کند: «انصافاً مدیریت آقای نارنجی برای جمع‌کردن تیم حرف ندارد. به فکر همه بچه‌ها و علت غیبت آن‌هاست. تأمین وسیله ایاب و ذهاب با همراهی بچه‌ها و بسیاری از کارها برای آرامش تیم، مانند خرید لباس و کفش، با همدلی بچه‌ها انجام می‌شود. »
حمیدرضا شگفت معتقد است که این سنت و رسم خوب ورزش کردن که در میان بچه‌های محله مرتضوی شکل گرفته باید حفظ شود. نه فقط نسل دیروز و امروز و بلکه بچه‌های دهه ۸۰ و ۹۰ باید در کنار ما سنت‌های حسنه مرام پهلوانی و قهرمانی ورزش کردن را آموزش ببینند و حفظش کنند. او می‌گوید: «به آقای نارنجی می‌گویم باید فرزندان و نوه‌های ما به این جمع اضافه شوند. آن‌ها باید با ورزش تربیت شوند تا جامعه پویایی داشته باشیم. »
«احمد عباسی»، از دیگر اعضای تیم از باب شدن بازی گل کوچک در محله مرتضوی یاد می‌کند: «سن و سال کمی داشتم که ساکن کوچه شهید اکبری (دلشاد) شدیم. با آقای نارنجی جمعه‌ها در کنار دیگر بچه‌ها فوتبال بازی می‌کردیم. به نسبت سن‌وسالی که داشتم بازی فوتبال با یک ورزشکار حرفه‌ای که در رده باشگاهی بازی می‌کرد، خیلی لذت‌بخش بود. »
او همچنین تعریف می‌کند: «بعد از چند بار پا به توپ شدن پای ثابت تیم شدم. با تیم قد کشیدم و بزرگ شدم. بیش از بیست سال است هر جمعه با بچه‌محل‌ها و بسیاری از هم‌بازی‌های دوران کودکی‌ام گل‌کوچک بازی می‌کنم. رسم جالبی که بعد از کوچه ما در کوچه‌های اطراف هم باب شد. اما محفل شاه‌گل‌های مرتضوی و بچه‌های کوچه اکبری همچنان پابرجاست. برای من، اعضای تیم با خانواده‌ام هیچ تفاوتی ندارند. با برادرم و باجناقم هم در همین تیم بازی می‌کنیم. البته بجز خانواده ما، خیلی از اعضای تیم هم همراه خانواده‌شان در تیم هستند. »
فرصت بازی برای تازه‌واردها
یکی از ویژگی‌های تیم شاه‌گل‌های مرتضوی باز بودن آغوش آن به روی همه علاقه‌مندان به ورزش است. به جز اعضای اصلی تیم که اغلب از قدیمی‌های کوچه شهید اکبری هستند، بسیاری از اعضا هم به واسطه آشنایان خود جذب تیم شده‌اند. «علی دستجردی» از اعضای تیم که به واسطه باجناقش، «احمد عباسی» با آقای نارنجی و تیم فوتبال آشنا شده، صمیمیت اعضا با یکدیگر را از مهم‌ترین ویژگی‌های تیم می‌داند و می‌گوید: «به نسبت اعضای اولیه تیم دیرتر به جمع اضافه شدم. اما از همان زمان ورود حس کردم سال‌ها است همه را می‌شناسم. هیچ حس غریبگی نداشتم. همین صمیمیت انگیزه حضور هفتگی‌ام شد.»
منبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: منطقه ۱۰ فوتبال آسیب اجتماعی آقای نارنجی تیم فوتبال بچه محل ها اعضای تیم بازی ها بچه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۷۱۰۳۹۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
«باغ حاجی» از بیم تخریب تا امید آبادانی
یک هشتی(ورودی) و یک نمازخانه، تمام پلان مسجد «باغ حاجی» است، شاید کمتر از ۵۰ مترمربع. این مسجد را به نام «خواجه روح‌الله» هم می شناسند چرا که در کتیبه سردر آن، نام این شخص به عنوان بانی ساخت مسجد در دوران شاه عباس صفوی ذکر شده است.
گفته می‌شود مسجد باغ حاجی بیشتر به یک بنای یادمانی می‌ماند، مسجدی که شاید کسی دعا کرده عزیز رو به قبله اش، به زندگی برگردد و این عبادتگاه را بنا کند، هرچند کوچک و محقر. یا اینکه شخصی کارش در کلاف سر در گم روزگار گره کوری خورده و به مدد نذر ساخت این بنا، گشایش شده است؛ به هر روی هرآنچه هست، بانی ساخت بنا از مردم عادی و نه متمولان زمانه خود بوده است.
مسجد از دوران صفوی به این سو، چهارصد سال رنگ و رنج دوران به خود دیده است؛ خوشی و ناخوشی باهم. امروزه اما ساخت و ساز از بد روزگار، مسجد را در انحصار کوچه‌ای با دو خم قرار داد و همین شرایط بلای جانش شد. سال‌ها اهالی کوچه کوشیده بودند مسجد را که درست در وسط کوچه افتاده بود، تخریب و به جای دیگری منتقل کنند اما تیرشان به نشانه نخورد و مسجد همانجا باقی ماند.
فراموشی همیشه بلای یادمان‌های معماری و تاریخی بوده است. مسجد باغ حاجی هم گرچه در جوار «باغ حاجی» یا همان «باغ همایون» که حالا تبدیل به مکانی شناسا یعنی «ورزشگاه تختی» شده، قرار داشته اما سرنوشتش در پیچ و خم یک کوچه با فراموشی گره خورده و گمنامی آن را مهجور کرده است.
اما گذشته از فراموشی و مهجوری، بیشتر از هر چیز، تخریب برای عبور و مرور آسان‌تر توسط اهالی محل، بنای این مسجد را تهدید می کرده است. چه بسا بناها و خانه‌های تاریخی بسیاری که در اصفهان با همین بهانه تخریب شده‌اند اما تنها شانس باغ حاجی، خانه خدا بودنش بوده که آن را حفظ کرده است.
کوچک بودن این مسجد صفوی آن هم در گیر و گور یک گذر، شاید در تمام دوران گذشته، موجبات فراموشی این بنا را رقم زده باشد اما همین صفت بیانی کوچک‌ترین، می‌تواند برای این مسجد تاریخی در دل شهری شُهره به گردشگری، یک ظرفیت گردشگری باشد و روزگار روشنی را برایش رقم بزند.
به هر روی مسجد دوران سختی را پشت سرگذاشته و پیکر فرتوت و کوچک صفوی اش در پرده فراموشی از وصله پینه‌های ناجور، ملول و رنجور شده اما با همه این اوصاف، گویا ایام غم به سر آمده و مدت کوتاهی است که اداره کل میراث فرهنگی اصفهان گوشه چشمی به بنای آن نشان داده؛ دستی بر سر و روی مسجد کشیده و گویا مقرر است شهرداری به گذر اطراف آن سامانی ببخشد تا هم باشندگان محل دلخوش شوند و هم مسجد از گزند تخریب و فراموشی در امان بماند.
در همین پیوند، مرتضی فرشته‌نژاد، پیشکسوت میراث فرهنگی اصفهان گفت: یکی از کارهایی که تخریب آثار تاریخی را سرعت می‌دهد، این است که به آن ها اهمیت ندهید و به حال خودشان بمانند در نتیجه خود به خود خراب می شوند؛ مسجد باغ حاجی هم همین سرنوشت را داشته است.
وی افزود: مردم محل در دهه هشتاد به دنبال این بودند که قسمتی از هشتی مسجد باغ حاجی را تخریب کنند بلکه کوچه صاف شود تا رفت و آمد آسان‌تری داشته باشند اما میراث فرهنگی اصفهان با این کار به شدت مخالفت کرد و برای آنکه از بیم تخریب‌ها در امان بماند، مدارک لازم را فراهم آورد و مسجد را در فهرست آثار ملی قرار داد.
فرشته نژاد گفت: این مسجد ممکن است از مساجد یادمانی باشد و قطع یقین توسط مردم عادی ساخته شده است و نام باغ حاجی فقط به دلیل همجواری بنای مسجد با «باغ حاجی» است.
وی افزود: باغ حاجی که حالا به آن باغ تختی یا ورزشگاه تختی می گویند روایت هایی دارد، برخی منابع می‌گویند که این باغ را حاج محمدحسین کازرونی( از تجار خوشنام اواخر دوران قاجار در اصفهان) وقف کرده است و برخی دیگر معتقدند که این باغ متعلق به بردار آقا نورالله نجفی (یکی از مراجع تقلید و مشروطه خواهان در اصفهان) مشهور به نام حاجی بوده است.
فرشته نژاد معتقد است مسجد دیگری به نام «سعید ابن جُبَیر» (از مفسران قران که برای ترویج دین اسلام به اصفهان آمده بود) در جنوب غربی صحن شمالی امامزاده «درب امام» وجود دارد که از مسجد باغ حاجی هم کوچک‌تر و متعلق به قرون اولیه اسلامی است.
وی در این رابطه افزود: مسجد سعید ابن جُبَیر تا اواخر دوران پهلوی دوم با همان مصالح اولیه باقی مانده بود اما در اواخر دهه هشتاد دخل و تصرفات زیادی در آن صورت گرفت و هویت بنایش از بین رفت.
این پیشکسوت میراث فرهنگی اصفهان یادآور شد: خاطرم هست که وقتی متوجه شدیم اهالی محله می‌خواهند مسجد باغ حاجی را خراب و به جای دیگری منتقل کنند، برای بازدید رفتم و بنا را یک مسجد کوچک صفوی زیبا دیدم که البته نیاز به مرمت اساسی داشت.
وی افزود: همه فضای مسجد متشکل از یک هشتی(ورودی) و نمازخانه ای با گنجایش حداکثر ۲۰ نفر است که باید مرمت و حفظ شود
مدیر گروه امانی اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی اصفهان نیز در رابطه با وضعیت فعلی این اثر تاریخی گفت: مسجد شرایط خیلی بدی داشت؛ روی آجرکاری‌های داخل بنا گچ کشیده بودند و دیوارها از بیرون تا ۲ متر سیمان شده و برخی دیوارها هم در حال ریختن بود اما مهم‌تر از همه اینها تهدید تخریب مسجد برای گشادتر شدن کوچه بود.
وی تصریح کرد: تخریب بیخ گوش این مسجد و شرایط آنچنان اضطراری بود که باید هرچه سریعتر اقدام به نجات‌بخشی می‌کردیم.
هادی اللهیاری افزود: مسجد به دلیل رطوبت بسیار زیاد از هر طرف در حال نابودی بود و شرایط دشواری داشت اما با این تفاسیر، با همکاری و هماهنگی هیات امنای مسجد، مرکز رسیدگی به امور مساجد اصفهان و شهرداری اولین قدم‌ها را برداشتیم و فاز اول مرمت اضطراری را از ۲ سال پیش شروع کردیم.
به گفته وی، فاز اول مرمت این مسجد صفوی الاصل هم اکنون به اتمام رسیده و فاز دوم آن استحکام بخشی دیوار مجاور ورزشگاه تختی است که در حال انجام و قرار است گذر اطراف مسجد هم از طرف اداره زیباسازی شهرداری منطقه یک اصلاح و فضایی همخوان با مسجد تاریخی پیدا کند.
اللهیاری با اشاره به تزیینات سردر این مسجد کوچک صفوی یادآور شد: کتیبه مسجد به خط ثلث سفید معرق بر زمینه کاشی لاجوردی مورخ به سال ۱۰۳۳ هجری است و در گرداگرد آن نام حضرت علی می چرخد.
رییس گروه امانی اداره کل میراث فرهنگی اصفهان گفت: شوربختانه اداره برق زیبایی بیرونی و بصری مسجد را با قرار دادن یک تیر چراغ برق مخدوش کرده است.
وی افزود: کارشناس اداره برق متوجه نشده است که دیوار و بدنه تاریخی تازه مرمت شده است و مقابل آن تیر برق سیمانی گذاشته و به همین دلیل برای رفع این تزاحم بصری، روال قانونی را پیش گرفته ایم و از اداره برق شکایت کرده ایم.
مسجد باغ حاجی یا خواجه روح الله در کوچه‌ای به نام «حق شناس» و در خیابان مسجد سید اصفهان قرار دارد و قدمت آن به دوران صفوی باز می گردد.
این بنا که در فهرست آثار ملی قرار دارد در جوار ورزشگاه تختی که پیشتر با نام باغ حاجی شهره بوده، واقع شده است.
گفته می‌شود پیشینه باغ حاجی صفوی است و چون روزگاری جهت اقامت «همایون شاه» پادشاه هندوستان ساخته شده بود به نام «باغ همایون» هم نامیده می‌شده است و در دوران قاجار به نام باغ حاجی شهره می‌شود.
امروز قسمتی از این باغ جزو ورزشگاه تختی است که به پاس بزرگداشت زنده‌یاد غلامرضا تختی، پهلوان نامی ایران و قهرمان کشتی جهان به این اسم نامیده می‌شود.
منبع: ایرنا
باشگاه خبرنگاران جوان اصفهان اصفهان
امام جمعه بلوک براثر سانحه تصادف درگذشت